O książce: 2007 / "Barman zrobił nam koktajl, wrzucił kostki lodu i przykleił słomki. Usiadłem wygodniej na wysokim krześle i rozejrzałem się. W oddali Svetka dawała mi dziwne znaki. Uśmiechnąłem się do niej i zwróciłem do Andrieja: „Wiesz, kiedy cię pierwszy raz zobaczyłem, jak to mówią, żywego...” Uniósł pytająco brwi, a ja wyjaśniłem: „Wcześniej widziałem cię tylko w fotografie w albumie Markina.” Więc kiedy cię zobaczyłem, pomyślałem, że należy cię umieścić w muzeum, jak obraz lub posąg. - Czy jestem aż tak stary? Jego oczy się śmiały. - NIE. Jesteś taki przystojny. Koktajl był pyszny i upiłem długi łyk. – Nie powinieneś należeć do żadnej jednej kobiety. Trzeba należeć do ludzi, jak sztuka. Wygląda na to, że go bawię. Uśmiechnął się ponownie i również upił łyk ze swojej szklanki.»